خیلی دوست داشتم در مورد مولامون حضرت علی (ع) بنویسم اما می بینم وقتی هنوز نتونستم اون طور که باید و شاید حضرت رو بشناسم دیگه چی می تونم بگم .
امام علی علیه السلام لحظه لحظه زندگیشون درسه ، حتی لحظه آخر عمر مبارکشون . یه چیزی رو که بعضی ها خیلی ساده ازش می گذرن بزرگی و جوانمردی حضرت علی (ع) هست . موقعی که ایشون به قاتلش چقدر رافت به خرج می دن و همه رو در حیرت باقی می ذارن . بیاین برای درک مطلب به خودمون فکر کنیم . فرض کنید یه نفر هواسش نبوده توی خیابون تنه ای زده به شما ! خیلی ملایمت به خرج بدیم تو دلمون چند تا بد و بیراه بهش می گیم . چه آدم بی ملاحظه ای ، کوری مگه ، خجالت هم نمی کشه ، معذرت خواهی هم شد کار و ...
حالا این ساده ترین موردی هست که به ذهن می رسه . حالا چیزی که زیاد اتفاق می افته در مورد رانندگی و عدم رعایت حقوق دیگران . چقدر صدای بوق شنیده می شه . سر کوچه یا خیابون یکی زود تر از شما حرکت کنه ! یا چراغ قرمز شده ولی بازم یکی دوتا ماشین در حال تردند . یا یه آدم بی ملاحظه پارک دوبل زده و جلوی راه و گرفته ، یا توی صف نانوائی یکی جلو بزنه و زودتر نون بگیره ! خوب مثال زیاد زدم اما ساده و روز مره بود . حالا شما در این حالات قرار بگیرین چقدر صبر به خرج می دین ! کار به فحش و دعوا نکشه خوبه !
برای خودم هم پیش اومده توی خیابون بعضی ها بی ملاحظه هستند و منم متاسفانه نتونستم صبر به خرج بدم لا اقل یه اخم کردم به طرف انگار که حالا چی شده !
خیلی وقتها به اینجا می رسم که من فقط ادعای شیعه علی (ع) دارم ! مولا هنوز هم مظلوم هستند .چقدر نهج البلاغه خوندیم و چقدر عمل کردیم !؟ خیلی از غیر شیعه ها علی رو بهتر از ما میشناسند و بیشتر محبت علی در دلشون جا گرفته ! مائیم شب قدر ! رفت تا سال دیگه ! زنده باشیم یا ... التماس دعا
